ΞΥΠΝΑΤΕ και ΑΦΙΠΠΕΥΣΑΤΕ…

Με την ευκαιρία του εορτασμού των 40 χρόνων της Νέας Δημοκρατίας θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα πριν ακόμα είναι πολύ αργά , έχοντας πλήρη αντίληψη και της ταπεινότητας μου και του ελάχιστου πολιτικού βάρους που μπορεί να διαθέτω .

Γιάννης Αγγελίδης

 Το δικό μου καλάμι το έχω αφιππεύσει προ πολλών δεκαετιών και το χάρισα στον γαμπρό μου και ψαρεύει .

Απευθύνομαι στις "στελεχάρες" του κόμματος ανεξαρτήτως βαθμίδος και θέσεως .

Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που χάρις στους αγώνες απλών και ανώνυμων αγωνιστών κατάφεραν να γίνουν "επώνυμοι" .

Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που ασέλγησαν στην εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο Πρόεδρος και που το μέγα λάθος του είναι ( κατά την ταπεινή μου άποψη ) ότι δεν παίρνει κεφάλια .

Αλλά απευθύνομαι και στο απλό αλλά κατά την άποψη μου τρισμέγιστο ψηφοφόρο της παράταξης που πληρώνει το καλαμοκαβάλημα ορισμένων και την Λουδοβίκια αντίληψη   « l' etat c' est moi » .

Εξαιρώ φυσικά τους λίγους - κατά την άποψη μου – που σε κομματικό ή κυβερνητικό επίπεδο πασχίζουν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα και να φανούν  άξιοι της εμπιστοσύνης της Παράταξης .

Και επειδή ίσως κάποιοι θελήσουν να πουν ότι έχω απωθημένα .

Θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι δεν έχω απωθημένα με κανέναν μήτε με τον Μητσοτάκη που κάνοντας χρήση , δικαιωματικά , του προεδρικού δικαιώματος με αποκεφάλισε μαζί με τους υπόλοιπους συμμαχητές της υπό τον Βασίλη Μιχαλολιάκο Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ .

Και μετά την αποχώρηση μου ουδέποτε έκανα κριτική , πολλώ δε μάλλον να βρίσω , την Νέα Δημοκρατία , το κόμμα που με άνδρωσε πολιτικά .
Την ίδια ακριβώς πρακτική έχω και σήμερα απέναντι στους συντρόφους που επέλεξαν να φύγουν από την Νέα Δημοκρατία και επέλεξαν άλλες πολιτικές στέγες .

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι εμπιστεύομαι και εκτιμώ τον Πρόεδρο του κόμματος .
Είναι επίσης γνωστό ότι πολλάκις άσκησα κριτική επί των πεπραγμένων του , ενίοτε δε και πολύ σκληρή .

Οφείλω να ομολογήσω ότι η κριτική μου γίνεται εκ του ασφαλούς με την έννοιαν ότι μη έχοντας σφαιρικήν αντίληψιν των τεκταινομένων μπορώ και λέω ( αυτή είναι και η δύναμη της Δημοκρατίας μας ) ότι θέλω .
Αυτό όμως που εμφανίζεται  ως η αδυναμία μου , δηλαδή η μη γνώση των πάντων αλλά μόνο όσων φαίνονται , είναι ταυτόχρονα και η δύναμη μου γιατί έτσι η κριτική μου είναι ο μέσος όρος αυτών που σκέφτεται ο πολίτης και έτσι μπορεί και να φανεί χρήσιμη .

Τώρα όσον αφορά το ερώτημα που μπορεί να σας γεννηθεί :
"Και με ποιού την άδεια και ανοχή γίνανε όλα αυτά;"

Την απάντηση σας καλώ να την δώσετε μόνοι σας με την προϋπόθεση να σκεφτείτε και να συνυπολογίσετε ότι ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε ένα πληγωμένο κόμμα σε συνθήκες ΟΛΕΘΡΟΥ για την Πατρίδα και δεν ήταν ένας Πρόεδρος "χρυσής εποχής" μήτε για το κόμμα μήτε για την Πατρίδα .

Γι’ αυτό σας λέω Κύριοι και Κυρίες , ξυπνάτε και αφιππεύσατε τάχιστα .