Athens
Πολυαγαπημένη μου Πατρίδα σε χαιρετώ ,
Είμαι ένας από τα εκατομμύρια παιδιά σου που υπάρχουμε ανά τον πλανήτη και δυστυχώς δεν μπορώ να πω το κλασσικό «είμαι καλά το αυτό επιθυμώ και δι’ εσέ» .
Θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να με καταλάβεις .
Γεννήθηκα εις το Κάιρον Αιγύπτου το 1953 και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μια εικόνα είναι ακόμα μέχρι σήμερα καρφωμένη στο θυμητικό μου , του πατέρα μου – όποτε κι ότι αν συνέβαινε – να λέει την λέξη Ελλάδα , να δακρύζει .
Το 1960 θυμάμαι την σύλληψη του πατέρα μου για κατασκοπεία , την εθνικοποίηση της όποιας περιουσίας διαθέταμε και την απέλαση μας οικογενειακώς με μια βαλίτσα ρούχα στο χέρι στην Ελλάδα που ευτυχώς – και λέω ευτυχώς γιατί η ποινή των 31 συλληφθέντων Ελλήνων κανονικά και σύμφωνα με την κατηγορία ήταν αγχόνη αφού ήταν όλοι τους Ελληνικής μεν ιθαγένειας αλλά Αιγυπτιακής υπηκοότητας – χάρις στην μεσολάβηση του Εγγλέζου πρεσβευτή γιατί όπως μου έλεγε η μακαρίτισσα η μητέρα μου «ο δικός μας ήταν άχρηστος» .
Και ήρθαμε στην Πατρίδα χωρίς ποτέ να ακούσω τον πατέρα να βαρυγκωμήσει αντίθετα να συνεχίζει να δακρύζει όποτε αναφερόταν στην Ελλάδα .
Στις στρατιωτικές φυλακές που εκρατείτο υπέστη και το πρώτο του έμφραγμα προφανώς λόγω των συνθηκών κράτησης .
Στο αίτημα των 31 όταν έφτασαν στην Ελλάδα , όχι για αποζημίωση αλλά για να βρουν δουλειά , σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου , τους γύρισε την πλάτη κι αν όλοι τους δεν ήταν άξιοι νοικοκυραίοι και μορφωμένοι ακόμα θα ψάχνανε για δουλειά .
Κι όμως ο πατέρας μου δεν τον άκουσα να βαρυγκωμάει ποτέ και συνέχισε μέχρι το 1973 που πέθανε από ακαριαίο έμφραγμα , συνέχισε να δακρύζει για την Ελλάδα .
Έτσι ο υποφαινόμενος σε τέτοιο περιβάλλον μεγαλωμένος , με τέτοια πρότυπα ήταν φυσικό «να πέσει κάτω από την μηλιά» .
Πάντοτε μέχρι σήμερα γνώμονας των πράξεων μου ήταν η Πατρίδα , πυξίδα μου η Ελλάδα .
Ακόμα κι αν λάθευα – ποιος τάχα δεν κάνει λάθος – είναι σίγουρο πως οι προθέσεις μου ήταν πάντα για το καλό της Πατρίδας .
Από δική μου ηλιθιότητα , αφού υπήρξα για 40 και χρόνια καπνιστής και μάλιστα την τελευταία 5ετία καπνιστής 100 τσιγάρων ημερησίως , πέρυσι τον Απρίλιο υπέστην έμφραγμα και αφού μου τοποθέτησαν 3 stents και μετά απ΄6ήμερο παραμονή στον Ευαγγελισμό επέστρεψα σπίτι μου .
Δέκα επτά μήνες μετά και αφού φυσικά έχω κόψει μαχαίρι το κάπνισμα απευθύνθηκα στον καρδιολόγο μου διότι παρ’ ότι κοιμάμαι αρκετές ώρες ξυπνάω και είμαι πιο κουρασμένος απ’ ότι όταν ξάπλωσα .
Ο καρδιολόγος με παρέπεμψε να κάνω μελέτη ύπνου που για να μην μακρηγορώ αφού έκανα και δεύτερη μελέτη απέδειξε ότι έχω ανάγκη να κοιμάμαι συνδεδεμένος με συσκευή οξυγόνου CPAP για να μπορώ να αντιμετωπίσω τις συνεχόμενες και για πολλά δευτερόλεπτα άπνοιες που έχω λόγω χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας .
Πήγα λοιπόν σε έναν από τους αντιπροσώπους αυτών τω συσκευών για να μάθω πως μπορώ να προμηθευτώ αυτήν την συσκευή .
Είμαι ένας από τα εκατομμύρια παιδιά σου που υπάρχουμε ανά τον πλανήτη και δυστυχώς δεν μπορώ να πω το κλασσικό «είμαι καλά το αυτό επιθυμώ και δι’ εσέ» .
Θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να με καταλάβεις .
Γεννήθηκα εις το Κάιρον Αιγύπτου το 1953 και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μια εικόνα είναι ακόμα μέχρι σήμερα καρφωμένη στο θυμητικό μου , του πατέρα μου – όποτε κι ότι αν συνέβαινε – να λέει την λέξη Ελλάδα , να δακρύζει .
Το 1960 θυμάμαι την σύλληψη του πατέρα μου για κατασκοπεία , την εθνικοποίηση της όποιας περιουσίας διαθέταμε και την απέλαση μας οικογενειακώς με μια βαλίτσα ρούχα στο χέρι στην Ελλάδα που ευτυχώς – και λέω ευτυχώς γιατί η ποινή των 31 συλληφθέντων Ελλήνων κανονικά και σύμφωνα με την κατηγορία ήταν αγχόνη αφού ήταν όλοι τους Ελληνικής μεν ιθαγένειας αλλά Αιγυπτιακής υπηκοότητας – χάρις στην μεσολάβηση του Εγγλέζου πρεσβευτή γιατί όπως μου έλεγε η μακαρίτισσα η μητέρα μου «ο δικός μας ήταν άχρηστος» .
Και ήρθαμε στην Πατρίδα χωρίς ποτέ να ακούσω τον πατέρα να βαρυγκωμήσει αντίθετα να συνεχίζει να δακρύζει όποτε αναφερόταν στην Ελλάδα .
Στις στρατιωτικές φυλακές που εκρατείτο υπέστη και το πρώτο του έμφραγμα προφανώς λόγω των συνθηκών κράτησης .
Στο αίτημα των 31 όταν έφτασαν στην Ελλάδα , όχι για αποζημίωση αλλά για να βρουν δουλειά , σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου , τους γύρισε την πλάτη κι αν όλοι τους δεν ήταν άξιοι νοικοκυραίοι και μορφωμένοι ακόμα θα ψάχνανε για δουλειά .
Κι όμως ο πατέρας μου δεν τον άκουσα να βαρυγκωμάει ποτέ και συνέχισε μέχρι το 1973 που πέθανε από ακαριαίο έμφραγμα , συνέχισε να δακρύζει για την Ελλάδα .
Έτσι ο υποφαινόμενος σε τέτοιο περιβάλλον μεγαλωμένος , με τέτοια πρότυπα ήταν φυσικό «να πέσει κάτω από την μηλιά» .
Πάντοτε μέχρι σήμερα γνώμονας των πράξεων μου ήταν η Πατρίδα , πυξίδα μου η Ελλάδα .
Ακόμα κι αν λάθευα – ποιος τάχα δεν κάνει λάθος – είναι σίγουρο πως οι προθέσεις μου ήταν πάντα για το καλό της Πατρίδας .
Από δική μου ηλιθιότητα , αφού υπήρξα για 40 και χρόνια καπνιστής και μάλιστα την τελευταία 5ετία καπνιστής 100 τσιγάρων ημερησίως , πέρυσι τον Απρίλιο υπέστην έμφραγμα και αφού μου τοποθέτησαν 3 stents και μετά απ΄6ήμερο παραμονή στον Ευαγγελισμό επέστρεψα σπίτι μου .
Δέκα επτά μήνες μετά και αφού φυσικά έχω κόψει μαχαίρι το κάπνισμα απευθύνθηκα στον καρδιολόγο μου διότι παρ’ ότι κοιμάμαι αρκετές ώρες ξυπνάω και είμαι πιο κουρασμένος απ’ ότι όταν ξάπλωσα .
Ο καρδιολόγος με παρέπεμψε να κάνω μελέτη ύπνου που για να μην μακρηγορώ αφού έκανα και δεύτερη μελέτη απέδειξε ότι έχω ανάγκη να κοιμάμαι συνδεδεμένος με συσκευή οξυγόνου CPAP για να μπορώ να αντιμετωπίσω τις συνεχόμενες και για πολλά δευτερόλεπτα άπνοιες που έχω λόγω χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας .
Πήγα λοιπόν σε έναν από τους αντιπροσώπους αυτών τω συσκευών για να μάθω πως μπορώ να προμηθευτώ αυτήν την συσκευή .
ΞΕΡΟΣ !!!
ΕΠΕΣΑ ΞΕΡΟΣ …
Σε απλά Ελληνικά ο αντιπρόσωπος μου είπε ότι για να
πάρω την συσκευή θα πρέπει να καταβάλω 1050 euro και με την απόδειξη πληρωμής και
την συνταγή του νοσοκομείου να πάω στον ΕΟΠΥΥ να τα καταθέσω και να περιμένω 5
περίπου μήνες για να πάρω το 75% της δαπάνης .
Δηλαδή κάποιοι εκεί στους νομοθετούντες πιστεύουν ότι με 650 euro καθαρά στο χέρι μισθό εγώ έχω κάπου κρυμμένα 1050 euro , σε λογαριασμό , στο πορτοφόλι , στο πάπλωμα , σε κάποια κασέλα ;;;
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ δεν έχω .
Μπορεί πάλι να πιστεύουν ότι μου είναι εύκολο στην αξιοπρέπεια μου να βγω στην «ζητιανιά» για δανεικά .
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ , ΔΕΝ ΘΕΛΩ άλλο αυτήν την μιζέρια , μου φτάνει κάθε μήνα που ζορίζομαι να πληρώσω το 25% της συμμετοχής μου στα φάρμακα για χρόνιες παθήσεις και αφού δουλεύω από 18 χρονών παιδί .
Ακόμα μπορεί να πιστεύουν ότι μπορώ να κάνω χρήση των πολλών και ισχυρών γνωριμιών μου έτσι ώστε να πετύχω μηδενισμό του χρόνου αποπληρωμής .
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ , δεν προτίθεμαι να το κάνω γιατί όταν υπάρχουν συνάνθρωποι που μπορεί και να πεθαίνουν ψάχνοντας ένα φάρμακο , δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα πάει «απ’ το πλάι» , είναι πέρα και έξω από την ηθική μου .
Και φυσικά προσωποποιώντας το θέμα ξέχασα τις περιπτώσεις των ανθρώπων που είναι άνεργοι , αυτοί τι να πουν ;
Θα πρέπει άραγε να περιμένουν να ζήσουν από την φιλανθρωπία των οικείων τους ;
Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις αγαπημένη μου Πατρίδα ΔΕΝ θα την πάρω την συσκευή όσο κι αν μου είναι απαραίτητη .
Απλά κάποιοι νομοθετούντες θα πρέπει κάποια στιγμή να περάσει απ’ το μυαλό τους η πιθανότητα να έχουν καταντήσει οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί σε δολοφονίες εκ προθέσεως .
Γι’ αυτό σου λέω πολυαγαπημένη μου Πατρίδα , δεν είμαι καλά – και απ’ ότι φαίνεται και πολλοί άλλοι – αλλά φυσικά εύχομαι για σένα τα καλλίτερα .
Πάντα θα δακρύζω για σένα γιατί έτσι έμαθα απ’ τον πατέρα μου , είναι περασμένο στο DNA μου και να ξέρεις πως εσένα θα υπερασπίζομαι «μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου» , μέχρι της τελευταίας μου λειψής αναπνοής .
Δηλαδή κάποιοι εκεί στους νομοθετούντες πιστεύουν ότι με 650 euro καθαρά στο χέρι μισθό εγώ έχω κάπου κρυμμένα 1050 euro , σε λογαριασμό , στο πορτοφόλι , στο πάπλωμα , σε κάποια κασέλα ;;;
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ δεν έχω .
Μπορεί πάλι να πιστεύουν ότι μου είναι εύκολο στην αξιοπρέπεια μου να βγω στην «ζητιανιά» για δανεικά .
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ , ΔΕΝ ΘΕΛΩ άλλο αυτήν την μιζέρια , μου φτάνει κάθε μήνα που ζορίζομαι να πληρώσω το 25% της συμμετοχής μου στα φάρμακα για χρόνιες παθήσεις και αφού δουλεύω από 18 χρονών παιδί .
Ακόμα μπορεί να πιστεύουν ότι μπορώ να κάνω χρήση των πολλών και ισχυρών γνωριμιών μου έτσι ώστε να πετύχω μηδενισμό του χρόνου αποπληρωμής .
Τους πληροφορώ πως ΟΧΙ , δεν προτίθεμαι να το κάνω γιατί όταν υπάρχουν συνάνθρωποι που μπορεί και να πεθαίνουν ψάχνοντας ένα φάρμακο , δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα πάει «απ’ το πλάι» , είναι πέρα και έξω από την ηθική μου .
Και φυσικά προσωποποιώντας το θέμα ξέχασα τις περιπτώσεις των ανθρώπων που είναι άνεργοι , αυτοί τι να πουν ;
Θα πρέπει άραγε να περιμένουν να ζήσουν από την φιλανθρωπία των οικείων τους ;
Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις αγαπημένη μου Πατρίδα ΔΕΝ θα την πάρω την συσκευή όσο κι αν μου είναι απαραίτητη .
Απλά κάποιοι νομοθετούντες θα πρέπει κάποια στιγμή να περάσει απ’ το μυαλό τους η πιθανότητα να έχουν καταντήσει οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί σε δολοφονίες εκ προθέσεως .
Γι’ αυτό σου λέω πολυαγαπημένη μου Πατρίδα , δεν είμαι καλά – και απ’ ότι φαίνεται και πολλοί άλλοι – αλλά φυσικά εύχομαι για σένα τα καλλίτερα .
Πάντα θα δακρύζω για σένα γιατί έτσι έμαθα απ’ τον πατέρα μου , είναι περασμένο στο DNA μου και να ξέρεις πως εσένα θα υπερασπίζομαι «μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου» , μέχρι της τελευταίας μου λειψής αναπνοής .
Καληνύχτα
Πατρίδα .
ο ταπεινός γιός σου
ο ταπεινός γιός σου
Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου