Μεγαλοφυής κίνηση ή γκάφα ;;;

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ …

του Γιάννη Αγγελίδη

Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι ο Αντώνης Σαμαράς ούτε πολιτικά αφελής είναι ούτε άμοιρος των οικονομικών είναι .
Μετά το «αποτυχημένο» καλοκαιρινό ταξίδι του στην Γερμανία ( σύσσωμη η αντιπολίτευση το χαρακτήρισε ως τέτοιο ) και την συνάντηση του με την καγκελάριο Angela Dorothea (Kasner) Merkel από την οποίαν «μόνο καλά λόγια και συμβουλές απεκόμισε» αλλά καμιά ουσιαστική και έμπρακτη χειρονομία στήριξης  ο Πρωθυπουργός είχε να αντιμετωπίσει στην Αθήνα μια αποπνικτική και ασφυκτική  πολιτική ατμόσφαιρα .

Η αντιπολίτευση με πρώτο βιολί τον Αleksi είχε ήδη υφάνει ιστό εκλογών ενώ στην συμπολίτευση ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – πόσο μου κακοφαίνεται που το γράφω αυτό … ) η κατήφεια και η ηττοπάθεια συναγωνίζονταν τα ¨αντάρτικα» και τους «τζάμπα μάγκες» .
Παράλληλα η εικόνα που είχε ο πρωθυπουργός από την πλευρά των δανειστών ( ΔΝΤ , ΕΚΤ κλπ ) ήταν μια ευμενής ουδετερότητα αλλά με μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οποίαν  κυριαρχούσε το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» μεταφραζόμενο στην Αθήνα ως μνημόνια επ’ άπειρον και «Γερμανική κατοχή στο διηνεκές».

Ζήτησε λοιπόν από το επιτελείο του στοιχεία προκειμένου να δει αν μπορεί να εξαγγείλει έξοδο από το μνημόνιο .
Δυστυχώς έχω την αίσθηση ( πολιτική εκτίμηση κάνω , χωρίς φυσικά να μπορώ να το αποδείξω με μόνες ενδείξεις τις μόνιμες διαρροές από του Μαξίμου αλλά και την πικρή αλλά βαλτωμένη ιστορία της παρακολούθησης των τηλεφώνων Καραμανλή ) ότι όλες οι παρακάτω κινήσεις του ήταν συμπεριλαμβανομένης και της αναζήτησης στοιχείων που θα τεκμηρίωναν την απόφαση του αυτή , ήταν σε γνώση των δανειστών πριν ακόμα  εκδηλώσει  την πρόθεση του για έξοδο .
Ξαναθυμίζω  την εναρκτήρια πρόταση μου :
«δεδομένο ότι ο Αντώνης Σαμαράς ούτε πολιτικά αφελής είναι ούτε άμοιρος των οικονομικών είναι».
Και τις διαρροές γνωρίζει , και τις πιθανές παρακολουθήσεις γνωρίζει , και τις πιθανές παραποιήσεις στοιχείων γνωρίζει αλλά και το τράβηγμα του χαλιού που πιθανόν επιχειρούν κάποιοι «δικοί του» ( κυβέρνηση ειδικού σκοπού κλπ ) γνωρίζει .
Στην Αθήνα λοιπόν διπλή κίνηση Σαμαρά :
1.- Ψήφος εμπιστοσύνης

2.- Ανακοινώνει την θέληση της Ελληνικής Κυβέρνησης για έξοδο από το μνημόνιο 1,5 χρόνο πριν την λήξη του .

Και για μεν το θέμα της ψήφου εμπιστοσύνης υπήρξε πλήρης αιφνιδιασμός της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της αξιωματικής που της χάλασε τη σούπα περί εκλογών με παράλληλο «συμμάζεμα» των κυβερνητικών βουλευτών έστω και υπό το συναίσθημα της αυτοσυντήρησης .
Η πρώτη αντίδραση της αντιπολίτευσης είναι σπασμωδική με συκοφαντικές και φυσικά αναπόδεικτες αναφορές σε χρηματισμό βουλευτών και άλλα φολκλορικά .
Για την περίπτωση της εξόδου από το μνημόνιο η αντίδραση της αντιπολίτευσης και κυρίως της Μείζονος του Aleksi ήταν μνημείο πολιτικού τυχοδιωκτισμού αφού ούτε λίγο ούτε πολύ η άποψη του συμπυκνωνόταν στο «κάκιστα φεύγουμε από το μνημόνιο» γιατί αν φύγουμε πως και τι θα σκίσουμε – ακυρώσουμε ( με ένα άρθρο κιόλας ) όταν γίνουμε κυβέρνηση ;
Ήταν τόσο το μένος τους από τον αιφνιδιασμό που άρχισαν να κυκλοφορούν και σενάριο ( που δυστυχώς υιοθετήθηκε και από δικούς μας ) ότι ο Σαμαράς έπεσε στην παγίδα των έσω-έξω εχθρών του και με παραποιημένα στοιχεία έφτασε να ζητήσει την έξοδο από το μνημόνιο κάνοντας μια γκάφα ίδιου μεγέθους με την γκάφα του δημοψηφίσματος του ΓΑΠ .

Ήταν όμως έτσι ;

Κρίνοντας από την πρώτη αντίδραση της Christine Madeleine Odette Lagarde στην τετράδα – Γκίκας Χαρδούβελης υπουργός Οικονομικών , Γιάννης Στουρνάρας Διοικητής Τραπέζης της Ελλάδος , Σταύρος Παπασταύρου σύμβουλος του Πρωθυπουργού και Θάνος Κατσάμπας εκπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ - που την επισκέφτηκε το προσωπικό μου συμπέρασμα είναι πως
α) άριστα έπραξε ο Σαμαράς που δεν πήγε ο ίδιος διότι με βάση τις ασαφείς δηλώσεις της θα εθεωρείτο αποτυχία του , γιατί σαφείς απαντήσεις δεν υπήρξαν και
β) οι απαντήσεις  που πήραν οι οικονομικοί επιτελείς του έστω και ασαφείς οδήγησαν σε αλυσιδωτές αντιδράσεις :

1.- Η αντιπολίτευση «ξεβρακώθηκε» συνεχίζοντας να παίρνει  θέση κατά της εξόδου από το μνημόνιο – τα ύστερα του κόσμου δηλαδή .
2.- Οι αγορές ξεσάλωσαν σε μια κούρσα ανόδου των spreads ενώ το χρηματιστήριο πήρε τα κάτω του .
Αυτό το δεύτερο πιστεύω ότι  από τον Σαμαρά είχε προβλεφθεί ως σοβαρή  πιθανότης .
Με την ανακοίνωση της προθέσεως εξόδου από το μνημόνιο , οι αγορές συνεχίζοντας το γνωστό κερδοσκοπικό τους παιχνίδι δύο πράγματα μπορούσαν να κάνουν .
Ή να το υποδεχθούν με χαρά ( σπάνιο έως απίθανο ) αλλά στην περίπτωση αυτή Ελλάδα και Σαμαράς θα έβγαιναν κερδισμένοι ή να αντιδρούσαν – όπως και έγινε – με άνοδο των spreads και πτώση του χρηματιστηρίου που όμως αυτό ακριβώς ήταν που περίμενε ο Σαμαράς ότι θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης των δανειστών που είδαν τον κίνδυνο καταστροφής της επένδυσης των , γιατί κακό το ψέμα επένδυση τους είμαστε , και αμέσως προέβησαν σε θέσεις και προτάσεις στήριξης της Ελληνικής οικονομίας μαζί φυσικά με τις απαραίτητες και γνωστές παραινέσεις για συνέχιση της προσπάθειας μπλα μπλα μπλα .  Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την άμεση αποσυμπίεση των spreads και την άνοδο και πάλι του χρηματιστηρίου .
Και μετά τα παραπάνω βγάλτε μόνοι σας το συμπέρασμα αν ήταν το όλο θέμα γκάφα ή μεγαλοφυής κίνηση .